موی او دل را به دار سینه بست

نیمه شعبان، میلاد امام زمان(عج)، عید منتظران حق مبارکباد

باز امشب دل به سویی دیگر است 

دل به سوی شهر و کویی دیگر است 

می رود تا روی بامی پر زند 

می رود تا اشکها را سرزند 

می رود با عاشقان زاری کند 

بیدلان رادر وفا یاری کند 

می رود تا آه دلها بشنود 

می رود تا جام غمها سر کشد 

می رود تا همنشین غم شود 

می رود تا همدم ماتم شود 

می رود در کوی او جانش دهد 

می رود از دست ایمانش دهد 

کوی آنی کاو به دلها حاکم است 

هم ظهور و هم نهان دائم است 

کوی آنی کاو دلش سنگ است سنگ 

او که بهر وی دلم تنگ است تنگ 

آه!  آن دلبر چرا خونریز شد؟ 

آه! از دردش دلم خونخیز شد  

آه! قلبم از غم هجرش شکست  

موی او دل را به دار سینه بست!

دلبرم رسم وفاداری همین ؟ 

رسم دلداری و بیماری همین ؟ 

رسم معشوقی مگر اینست؟ هان! 

عاشقان را کشته خود گردی نهان! 

بنگر این دل را که چون غمگین شده  

از فزونی غمت سنگین شده 

از فراقت دردها در دل نهان 

لحظه ای روی آی و پیش من بمان 

جان من آی و ببین درد دلم 

آی و بین درمانده و پا در گلم 

دست من گیر و بکش بیرون از آن 

تا کنم سجده رهت هردم زجان 

وقت آن شد تا که گیری مرکبی 

سوی من رانی به خلوت یک شبی 

سوی من آیی مرا خندان کنی  

از کفم دین و دل و ایمان کنی 

سوی من آیی و جامم در دهی 

سوی من آیی به عشقم سر نهی 

سوی من آیی و قلبم نشکنی  

جرعه ای می در دل و جان افکنی 

مست گردانی مرا مجنون کنی  

غیر خود از دل همه بیرون کنی 

سویم آیی نا که گیری دست من 

شاخکی چینی ز باغ مست من 

شاخی از گلهای رقصان در جنون 

شاخی از دلهای گریان غرق خون 

تا ببینی رنگ قلب مرده ام 

تا بدانی من چسان سر برده ام 

نه غلط گفتم تو پیش من نیا 

تا نبیند چشم بد روی ترا 

تو نرنجان پای خود از رنج راه 

من خود آیم پیش تو هر صبحگاه 

تو نیا تا من خود آیم سوی تو 

من خود آیم تا ببوسم روی تو 

هر کجا باشی در آیم پیش تو 

هر کرا باشی گزینم کیش تو 

                لیک یکدم کن مدارا ای مها 

                 تا نماند پرده ای در بین ما